یه چیزایی در مورد مرحوم حاج شیخ اسداللّه طیّارى( گمنام نیست؟)
در سن 19 سالگى براى کسب علوم حوزوى و ادامه تحصیلات به اصفهان عزیمت کردند و با علاقه بسیار در حجره محقرى در مدرسه صدر اصفهان زیر نظر استادان فن، دروس حوزه را شروع نمودند.
ایشان از همان ابتداى جوانى متکى به قدرت خویش بودند و براى امرار معاش، کارشان را در کنار درس قرار دادند. زمانى که صحبت از کار و تلاش مىشد ایشان مىفرمودند: «من حتى براى خرید کتابهایى که در آن دوران نیاز داشتم گاهى شب تا صبح بیدار مىماندم و مزد دریافتى را فقط صرف خرید کتابهاى مورد نیاز مىکردم».
خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است/ چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است
از مناعت طبع و عزت نفس بالایى برخودار بودند و هرگز براى رفع نیاز خود دست پیش احدى حتّى پدرشان دراز نمىکردند. حتى در آن زمان که براى طلاب مقررى قرار داده بودند، ایشان از گرفتن آن هم صرفنظر مىکردند و مىفرمودند:«این شهریه به من که توان کارکردن دارم تعلق نمىگیرد».( آری برادر دیندار کم نیست. چشم بصیرت میخواد. به قول شاعر: به چشم دیده اگر مجال دیدن نیست/ کسی نبسته شاهراه دل ها را . اما چی بگم وقتی طرف رفت بالا بالاها میگیم خدا بیامرزش! آدم خوبی بود! اما وقتی زنده بود طوری در موردش حرف می زدیم که انگاری اشقی الاشقیاست! به قول یکی از بزرگان : ما زنده خوب و مرده بد نداریم!!! واقعاً حرف درستیه. مگه نه؟ )
تا وقتی زنده هستن استفاده نمی کنیم. به حرف این و اون توجه می کنیم. فراموش میکنیم که اگه امثال آقای طیاری(خیلی ها هستن که حتی نامی از آن ها باقی نمانده اما کارهای بسیار بسیاربزرگی برای دین انجام دادن.اجرشون با آقا) نبودن خیلی ها از اسلام و اصل دین بی خبر می موندن. درسته این افراد هم نواقصی داشتند. بابا مگه اینا آدم نیستند؟ اگه از همه اشتباهات و خطاها مصون باشن خوب چه فرقی با چهارده معصوم(ع) دارن؟ عصمت مطلق مختص چهارده معصوم(ع) است. البته کسانی هم هستن که عمداً یا سهواً به دین و جامعه روحانیت ضربه های اساسی میزنن. بالاخره تا بد نباشه آدم خوب که مشخص نمیشه؛ میشه؟ راستی چرا اینقدر مردم آخوند گریز شدن؟! به قول قدیمیا: مگه هر چی سیاس بزه! نه به خدا ! تو هر قشری آدم بد هست آدم خوبم هست.